آستانه دیروز...

نمی دانم از چه روست که می نویسم!

فقط میدانم همان حسی که زمان ضیافتت به خلوتم متولد شد، حالا در هیاهوی خاطراتم راه

 رفتن می اموزد .

بهار امد!

دیدی گفتم زندگی کوتاه است.

تو دیروز متولد شدی و امروز هم مردی.

اما شراب کلامت هنوز کنج اتاقم خاک میخورد.

گاهی آنرا میچشم تا خیال نکنم شیرین بودی ومن عاقلانه فرهاد شدم!

                                                                                  دلنوشته